Wie zijn de mensen die ik begeleid?
De achtergrond van de mannen en vrouwen die ik begeleid, is vaak erg divers. Zo gaat het van psychologen, (dieren)artsen, verpleegkundigen, (zorg)leerkrachten, HR medewerkers, specialisten in de beautysector, … tot teamverantwoordelijken in bedrijven.
Datgene wat ze doen, zo goed mogelijk doen, is echter iets wat ze allen gemeenschappelijk hebben. Velen onder hen zijn zelf al ondernemer (zowel in hoofd- als bijberoep) of dromen er van om in de toekomst iets van zichzelf uit te bouwen.
Meestal zijn ze tussen de 25 en 50 jaar oud en bevinden ze zich op een punt in hun leven waarin ze andere keuzes willen maken (bijv. carrièreswitch, meer balans tussen werk en privé creëren, meer zelf leven in plaats van geleefd te worden).
Wat is er typisch aan de mensen die ik begeleid?
Ze zijn gedreven en ambitieus, zowel in hun job als privéleven. Wat ze doen, doen ze graag zo goed mogelijk. Productief en nuttig bezig zijn, vinden ze belangrijk. Vrije tijd wordt vaak omschreven als ‘verloren tijd’, terwijl ze stiekem toch verlangen naar meer ontspanning of echt tijd voor zichzelf … .
Ze willen meer én liefst alles tegelijkertijd. “Kiezen is verliezen”, zou bijna hun levensmotto kunnen zijn … .
Ze hebben hun gevoelens het liefst onder controle. Anderen omschrijven hen als diegene die zijn of haar leven helemaal op orde lijkt te hebben.
Ze staan kritisch in het leven met hun 2 voeten stevig op de grond.
Ze hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel en vinden het belangrijk om correct met anderen om te gaan.
Hier lopen de mensen die ik begeleid vaak tegenaan … :
Ze piekeren vaak. Alle mogelijke scenario’s die zouden kunnen mislopen of ooit al een keer misgegaan zijn, passeren regelmatig door hun hoofd. Ze blijven maar zoeken naar die ‘uit-knop’ om al die gedachten toch even op pauze te kunnen zetten.
Ze vinden het moeilijk om neen te zeggen tegen anderen. Ook al zit de agenda vol, toch vinden ze nog wel ergens een gaatje. Hulp vragen aan anderen vinden ze moeilijk. Regelmatig stellen ze zichzelf de vraag waarom er maar 24 uur in één dag zijn.
Ze hebben het gevoel in vele situaties niet echt helemaal zichzelf te kunnen zijn en een rolletje te spelen. Anderen beschouwen hen vaak als zelfzeker, maar zelf zijn ze bang om door de mand te vallen. Die Oscar voor beste acteur of actrice zou echt wel een keer hun richting mogen uitkomen … .
Ze gaan hard en het leven lijkt wel voorbij te razen. Het merendeel van de tijd functioneren ze eerder op automatische piloot. Als men hen vraagt wat ze de voorbije week gedaan hebben, moeten ze hierover misschien al even nadenken. Voor ontspanning is er eigenlijk geen tijd en die lang geplande vakanties lijken ook telkens ingezet te worden door enkele dagen ziekte.
Ze deden al verschillende pogingen om meer rust in te bouwen, beter in hun vel te zitten of met meer zelfvertrouwen door het leven te gaan. Dit gaat altijd even goed, maar op langere termijn lijken ze steeds maar terug te vallen in die oude gewoonten en verder van hun doelen af te geraken.
Mijn visie
Onze maatschappij gaat hard. Met z’n allen lijken we op een hogesnelheidstrein te zitten die in volle vaart richting eindbestemming reist. Op automatische piloot blijven we maar doorgaan en proberen we te voldoen aan alle mogelijke verwachtingen van anderen.
Toch even een tussenstop maken, je eindbestemming herbekijken of meer kunnen genieten van wat je ziet onderweg? … Het lijkt enkel nog mogelijk te zijn door die trein te laten ontsporen of zelfs … hard te laten crashen.
Ik geloof dat het ook heel anders kan en dergelijke harde klappen geen noodzaak zijn om te kunnen vertragen of stoppen. Ik ben ervan overtuigd dat je het leven kan leiden waar je echt van droomt, mits je een aantal vaardigheden gaat trainen.
“Als het de bedoeling was dat anderen bepalen hoe jij hoort te leven …
dan was je geboren met een afstandsbediening.”
Stel je voor dat je niet in die hogesnelheidstrein zou stappen, maar zelf achter het stuur van je eigen wagen zou zitten. Je kiest zelf de eindbestemming, de route, de stem van de gps, het aantal tussenstops, … én je mag zelfs afwijken van de weg die je koos als die toch blijkt tegen te vallen.
Een route zonder files, omleidingen, vervelende chauffeurs, wegblokkades, hobbelige zandweggetjes, … bestaat volgens mij niet. Zelfs met de best mogelijke voorbereiding zal je onderweg moeten stoppen om bij te tanken (of op te laden) en kan ook de allernieuwste wagen nog in panne vallen.
De oplossing op lange termijn zit hem er dus niet in om nog steviger je stuur vast te houden, nog meer voorbereidingen te treffen of nog harder te vloeken op al die wegpiraten waarvan je je afvraagt hoe ze in godsnaam aan een rijbewijs zijn geraakt. Je kan echter wel leren om flexibeler te schakelen, je route aan te passen, je niet langer gek te laten maken door andere chauffeurs op je weg of passagiers in je wagen, een hulplijn te bellen in geval van panne maar ook vooral kan je leren genieten van de rit zelf in plaats van enkel te focussen op de eindbestemming.
Hoe dan? Hiervoor gaan we aan de slag met volgende zaken:
1. Wat is er voor jou echt belangrijk?
Om te weten welke afslag je nu moet nemen op die rotonde, dien je een zicht te hebben op waar je eindbestemming zich bevindt. Waar wil jij zelf naartoe en via welke route rijd jij het liefst? Wil je enkel gebruik maken van de snelwegen of kies je ook voor de landelijke routes?
Waar liggen je kwaliteiten en sterktes? Waar haal jij energie en voldoening uit en waar helemaal niet? Je zal merken dat dit vaak niet de dingen zijn waar je op dit moment ook effectief het merendeel van je tijd en energie in investeert.
2. Aandacht
Hoe zorg je ervoor dat je niet automatisch overschakelt op cruise control, maar zelf je snelheid en richting blijft bepalen? Om iedere keer opnieuw een bewuste keuze te kunnen maken, is het noodzakelijk om je aandacht te kunnen richten.
3. Hindernissen op de weg
Hoe ga je om met onvoorziene obstakels op de weg? Hoe komt het dat je soms zo gaat twijfelen bij bepaalde kruispunten? Wat maakt dat bepaalde chauffeurs je zo enorm ergeren of andere passagiers in je wagen uiteindelijk beslissen waar je naartoe rijdt? Welke wegen of obstakels probeer je op dit moment te vermijden?
Hoe werkt die angst? Hoe wordt je gedrag beïnvloed door je gedachten en gevoelens? Meer inzicht in deze zaken zorgt ervoor dat het makkelijker wordt om zelf aan het stuur van je wagen te blijven zitten en echt je eigen weg te (durven) volgen.
4. Actie
Uiteraard is de handleiding van je wagen lezen en de juiste routebeschrijving kennen niet voldoende. Je gaat ook effectief moeten rijden om op je eindbestemming te geraken. Inzichten zijn dus een eerste stap, maar verandering komt er pas echt, als je ook effectief gaat handelen. Je start met kleine stappen die systematisch worden opgebouwd tot grote veranderingen. De nood aan actie is waarom ik er in mijn begeleidingen voor kies om te werken met de combinatie van praten, ervaren en ook effectief doen!
5. Herhaling
Aan 1 rijles had je waarschijnlijk niet voldoende om ook effectief je rijbewijs te halen. Ook die proefles van die nieuwe sport bleek geen rechtstreeks ticket richting de Olympische Spelen te zijn.
Nieuwe vaardigheden dienen getraind te worden, wat veel herhaling en oefening met zich mee brengt. Dit is dan ook de voornaamste reden dat eenvoudige tips of al die zogenaamde quick fixes niet werken op lange termijn. Een leerproces gaat met vallen en opstaan, waarin je zelf echt actief aan de slag gaat en je tijd moet nemen. De eerste stappen zijn vaak de moeilijkste, maar eens je op dreef bent, gaat het alsmaar makkelijker om echt dat leven te leiden waar jij van droomt en je niet langer te laten tegenhouden door allerlei hindernissen op je weg.
Een eerste stap
Is dit wat jij ook zou willen ervaren en leren? Hou jij ook van een nuchtere aanpak, met de 2 voeten stevig op de grond en ben je op zoek naar concrete handvaten om echt mee aan de slag te gaan? Wil je zelf dat er ‘iets’ veranderd in je leven en gun je jezelf hierbij een begeleiding op jouw maat?